امروز برای ما روز سرنوشت بود.بعد از ثبت نام و درس خوندن  و ECOUTER  کردن کتابهای مختلف بالاخره روز سرنوشت سر رسید.

تمام شب رو بیدار بودم و از استرس خوابم نمیبرد .

فقط دلم میخواست که هر چه زود تر این ساعتها بگذره و این خوندن من تموم بشه.

سر وقت رفتیم دفتر فرهنگی سفارت و با اینکه گفته بودند سر ساعت 8 دربها بسته میشه بازم شاهد بودیم که حتی تا ساعت 8/30 هم بچه ها میومدن.

بالاخره رفتیم سر کلاس نشستیم و منتظر شدیم تابیان برای بررسی مدارک .

خیلی سفت و سخت عکس شرکت کننده ها رو با پاسپورتها و همچنین با کپی بزرگ شده تصویر پاسپورت ها که لحظه ثبت نام ایمیل کرده بودیم مطابقت میدادن.

بعد از این کاهای اولیه دفتر چه ها رو پخش کردن و امتحان شروع شد.سخت تز از اونی بود که فکر میکردم.همه بچه ها به این موضوع اعتراف کردند که خیلی سخت بود.

از سه تا سوال که قاعدتا باید با تصویر میبود فقط 2 تا تصویر داشت و بقیه سوالها هم که در کل 30 عدد بود ؛ هم سخت بود.

برای بخش PALRE هم اسامی رو به برد زدن و بر اساس گروه بندی به طبقه مورد نظر باید میرفتیم.

من توی اتاقی رفتم که یک خانم و یه آقا از من سوالاتشون رو پرسیدن.یکی نقش خوندن و بحث  با من رو داشت و دیگری  مکالمات ما رو ضبط میکرد و زمان رو محاسبه میکرد. این بخش با مخلفات رفتن و جابجا شدن توی کلاس و معرفی خود ؛حدود 20دقیقه وقت میبرد.

قاعدتا باید سوال های مرحله دوم از NEVEAU A1شروع بشه و به C2  برسه  اما سوال اولش هم در حد A1 نبود اما سوالهای بعدی قابل قبول بود .به قدری استرس داشتم که احساس میکردم کاملا ریست شدم اما بعد از حدود یک دقیقه که توی کلاس رفتم تونستم خخودمو کنترل کنم و تقریبا همون یه سوال اول رو خراب کنم.

سوالها اصلا یادم نیست وگرنه براتون مینوشتم.

بالاخره این امتحان رو دادیم و حالا باید منتظر باشیم ببینیم میتونیم B2 بگیریم یا نه.

برامون دعا کنین